Woordenschat: pront

Woordfeit

Het woord pront heeft allerlei betekenissen, die vooral met uiterlijk te maken hebben, en soms met snelheid. In het citaat hierboven lijkt 'fier, parmantig' bedoeld te zijn, maar het kan volgens verschillende woordenboeken onder meer ook betekenen: 'goedgebouwd, knap', 'netjes, correct', 'fris en stevig', 'monter, voortvarend' en 'vlot, nauwkeurig'.

Pront is in de zeventiende eeuw voortgekomen uit prompt, dat vooral 'vlug en correct' of 'meteen' betekent. Prompt komt van het Latijnse promptus, dat 'zichtbaar', 'beschikbaar' en 'slagvaardig' kon betekenen. Het is het voltooid deelwoord van promere, 'tevoorschijn halen, onthullen'.

Pront stond lange tijd te boek als volkstaal of dialect. Het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT) schreef in 1942 over pront: "thans heeft het nog een dialectisch tintje in tegenstelling met prompt dat tot de gecultiveerde taal behoort".